Ένα θέμα για το οποίο έχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφτεί ακόμη περισσότερα, είναι η Πολιτική προστασία και η Πυροπροστασία και όμως κάθε χρόνο θρηνούμε θύματα από διαφόρων ειδών καταστροφές και έχουμε τεράστιες απώλειες στο δασικό και φυσικό πλούτο της χώρας μας, που χρόνο με το χρόνο βλέπουμε να συρρικνώνεται οι ζώνες πράσινου και να επεκτείνονται οι ζώνες του τσιμέντου.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να αφυπνιστούμε , να σταθούμε μπροστά στον καθρέπτη και να δούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στις συνέπειες των φυσικών καταστροφών, πυρκαγιών, πλημμύρων κλπ. Είναι πολύ εύκολο μετά από μια καταστροφή να σηκώνουμε το δείκτη του χεριού μας και να κατηγορούμε με αγανάκτηση το κράτος που δεν μερίμνησε, την πυροσβεστική που άργησε, τα σωστικά συνεργεία που ολιγώρησαν, κλπ.

Σχεδόν ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι είμαστε και εμείς μέρος του κράτους, ότι έχουμε και εμείς την υποχρέωση να είμαστε ενεργοί πολίτες και όχι παθητικοί και απλά να δεχόμαστε μοιρολατρικά, καθισμένοι  αναπαυτικά στην πολυθρόνα του σπιτιού μας, όλα τα συμβάντα ως υπέρ – δικαστές,  υπέρ – κριτές. Η Πολιτική Προστασία στην ουσία της είναι το ακριβώς αντίθετο της παραπάνω στάσης  και τρόπου ζωής.

Η λέξη Πολιτική στην προκειμένη περίπτωση αναφέρεται στην προστασία του πολίτη, πράγμα σαφέστατο και συγκεκριμένο. Στο αντίστοιχο Φ.Ε.Κ. περί Αναβάθμισης της Πολιτικής Προστασίας του 2002, η έννοια της Πολιτικής Προστασίας ορίζεται ως εξής:

Είναι όλες οι κινήσεις και δράσεις που σκοπό έχουν την προστασία της ζωής, υγείας και περιουσίας των πολιτών από φυσικές (ταχείας ή βραδείας εξέλιξης), τεχνολογικές (συμπεριλαμβανομένων βιολογικών, χημικών και πυρηνικών συμβάντων) και λοιπές καταστροφές, που προκαλούν καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, κατά την διάρκεια ειρηνικής περιόδου. Στα πλαίσια του ίδιου σκοπού περιλαμβάνεται η μέριμνα για υλικά και πολιτικά αγαθά, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και υποδομές της χώρας, με στόχο την ελαχιστοποίηση των συνεπειών των καταστροφών.